Di saat-saat pilihan raya umum hampir tiba, pemimpin Pas mula sedar kesilapan demi kesilapan yang telah mereka lakukan sebelum ini yang terpaksa dibayar dengan harga yang terlalu mahal.
Akibat kesilapan itu, Pas hilang ramai tokoh dan bilangan mereka yang akan keluar parti itu dijangka semakin bertambah dalam tempoh terdekat ini.
Pas juga akhir-akhir ini tidak sanggup lagi dilihat sebagai anjing kurap atau kuda tunggangan kepada rakan mereka dalam Pakatan Rakyat, iaitu DAP.
Kini dengan susah payah, Pas mula bangun dan mengutip sisa-sisa harga diri yang tinggal bagi memastikan parti itu tidak terkubur seperti mana yang berlaku kepada banyak parti sebelum ini, termasuk Parti Negara dan Parti Melayu Semangat 46 (S46).
Umat Melayu mula memandang serong terhadap Pas apabila parti itu tunduk kepada DAP sehingga meninggalkan perjuangan ke arah Negara Islam. Tahap ‘keIslaman’ PAS teruji lagi apabila berdapan dengan isu murtad yang mana DAP telah dikenalpasti turut menjadi dalang.
Ternyata Pas kalah dalam ujian tersebut sehingga sanggup memecat Dato’ Hasan Ali yang bersungguh-sungguh memperjuangkan akidah umat Islam dari dipesongkan oleh gerakan Evangelist Kristian.
Tindakan PAS benar-benar mengejutkan umat Islam dan ia dilihat sebagai bukti kukuh betapa tipisnya perjuangan Islam Pas sehingga sanggup untuk memilih menjaga hati DAP, daripada menyelamatkan akidah ummah.
Pas juga sanggup membelakangkan bangsa sendiri dan menghina mereka yang mempertahankan Melayu walaupun menyedari bahawa DAP bermati-matian memperjuangkan bangsa Cina.
Atas dasar itu maka, sokongan Melayu terhadap Pas pun semakin berkurangan.
Pada tahun 2010, Pas sekali lagi memilih untuk menyebelahi DAP dalam isu penggunaan kalimah Allah dan injil berbahasa Melayu.
Isu tersebut menjadi gah apabila pihak kerajaan dituduh dengan sengaja menghalang kemasukan injil berbahasa Melayu yang menggunakan Kalimah Allah ke Malaysia.
Pada masa itu Pas mengambil pendirian untuk mendesak kerajaan membenarkan kemasukan Injil tersebut bagi menunjukkan kepada DAP betapa parti Islam itu serius membawa imej yang lebih terbuka.
Tidak cukup dengan itu, Pas juga diuji dengan berbagai skandal Ketua Pembangkang, Dato’ Seri Anwar Ibrahim yang tidak jemu-jemu membuat salahlaku moral.
Dan dalam setiap keadaan, Pas tetap teguh berada di belakang Anwar sehingga sanggup menggunakan hujah jahiliah dengan menolak bukti berbentuk rakaman video.
Berdasarkan semua faktor tersebut, maka sokongan terhadap Pas semakin lama semakin nipis. Pas dicemuh oleh lawan serta tidak dihormati oleh kawan.
Justeru, apabila isu kalimah Allah sekali lagi menjadi hangat akhir-akhir ini, maka Pas yang baru tersedar dari mimpi telah mengambil keputusan U-Turn. Malah,
Pas turut kembali berdolak-dalih mengenai Negara Islam yang mana telah pun dipersetujui sebelum ini untuk digugurkan dari dasar parti itu.
Tindakan U-Turn, berdolak-dalih dan putar belit ini nampaknya tidak membantu, malah menyebabkan semakin ramai yang memalingkan muka dari Pas.
Ditambah dengan pendedahan mengenai kelemahan pentadbiran parti itu di Kedah dan selamanya, di Kelantan, maka Pas semakin terdesak untuk menghadapi pilihan raya.
Dalam pada itu, Pas juga turut dikutuk kerana tidak pernah bertanding kerusi yang cukup, yang mana tidak mungkin membolehkan mereka menjadi kuasa dominan di dalam Pakatan Rakyat (PR).
Mengambil kira semua faktor ini, maka di saat-saat pilihan raya hampir tiba, Pas tiba-tiba mengambil keputusan untuk berusaha habis-habisan memperbetulkan segala apa yang telah terlanjur dan tersilap.
Malangnya, Pas tidak melakukan ‘pembetulan’ itu dengan cara yang betul, iaitu mengakui secara terbuka kesilapan bekerjasama dengan DAP mahupun Anwar, tetapi memilih untuk melakukan secara taktik ‘gerila’, iaitu secara sembunyi-sembunyi.
Tanpa keluar dari PR, iaitu pakatan dengan parti kafir harbi dan parti penyokong LGBT, Pas berusaha untuk bertanding lebih banyak kerusi iaitu lebih 2/3 daripada 222 kerusi mengatasi kedua parti itu.
Pada tahun 2008, PKR telah bertanding di 97 kerusi Parlimen dan cuma menang 31 kerusi. Pas pula bertanding 66 kerusi dan menang 23, manakala DAP 47 dan menang lebih separuh iaitu 28 kerusi.
Kali ini, Pas ingin bertanding di 76 kerusi Parlimen bagi memastikan parti itu menjadi dominan di dalam PR, sekiranya mereka berjaya menjadi kerajaan nanti. Masalahnya,
Pas tidak berkuasa mutlak walaupun di negeri yang diterajui mereka seperti Kelantan. Isu salon, arak, judi di Kelantan menjadi bukti bahawa Pas akur kepada DAP juga.
Namun, melihat dari sikap Pas kebelakangan ini, terutama ‘golongan Ulama’, tidak keterlaluan jika dikatakan mereka nampaknya begitu serius untuk mengembalikan maruah parti itu di dalam PR.
Dari apa yang didengari, mereka sanggup mengangkat senjata memerangi DAP sekiranya PR menang dalam Pilihan Raya Umum Ke-13 (PRU13) dan DAP enggan mengikut rentak mereka.
Pada ketika itu mengikut sumber tersebut, PAS akan mengisytiharkan jihad menentang DAP, di mana tidak mustahil terdapat orang-orang Umno sendiri akan turut menyertainya.
Sebenarnya, tidak sukar kita membayangkan Pas mengangkat senjata menyerang DAP atau sesiapa saja kerana parti itu sememangnya dipenuhi dengan manusia-manusia yang mudah dipengaruhi emosi.
Jika tidak, kenapakah setiap kali demonstrasi, tenaga dari PASlah yang paling mudah didapati dan boleh dikerah sesuka hati untuk melakukan kerosakan sehingga membahayakan diri mereka sendiri?
Hakikatnya, Pas berakarkan ektremisme dan akar itu tidak pernah putus, atau Pas sudah tentu tidak lagi wujud hari ini.
Biarpun ia telah dijangkiti virus dan parasit, tetapi ia tidak bermakna yang ektremisme di dalam Pas yang mengidolakan pemerintahan ala Taliban itu, telah terhapus terus.
Malah, golongan syiah juga berkembang biak di dalam Pas sendiri yang diasaskan bekas pemimpin Umno yang gagal menbdapat jawatan dalam Umno.
Justeru, jika DAP dan PKR menyangka Pas boleh dipijak selama-lamanya, mereka silap, kerana Pas bukan kuda tunggangan atau anjing suruhan, tetapi syaitan.
Bukankah hanya syaitan yang layak berkawan dengan syaitan? Dan bukankah pemimpin Pas juga yang mengakui sanggup bersahabat dengan syaitan?
Ternyata Pas kalah dalam ujian tersebut sehingga sanggup memecat Dato’ Hasan Ali yang bersungguh-sungguh memperjuangkan akidah umat Islam dari dipesongkan oleh gerakan Evangelist Kristian.
Tindakan PAS benar-benar mengejutkan umat Islam dan ia dilihat sebagai bukti kukuh betapa tipisnya perjuangan Islam Pas sehingga sanggup untuk memilih menjaga hati DAP, daripada menyelamatkan akidah ummah.
Pas juga sanggup membelakangkan bangsa sendiri dan menghina mereka yang mempertahankan Melayu walaupun menyedari bahawa DAP bermati-matian memperjuangkan bangsa Cina.
Atas dasar itu maka, sokongan Melayu terhadap Pas pun semakin berkurangan.
Pada tahun 2010, Pas sekali lagi memilih untuk menyebelahi DAP dalam isu penggunaan kalimah Allah dan injil berbahasa Melayu.
Isu tersebut menjadi gah apabila pihak kerajaan dituduh dengan sengaja menghalang kemasukan injil berbahasa Melayu yang menggunakan Kalimah Allah ke Malaysia.
Pada masa itu Pas mengambil pendirian untuk mendesak kerajaan membenarkan kemasukan Injil tersebut bagi menunjukkan kepada DAP betapa parti Islam itu serius membawa imej yang lebih terbuka.
Tidak cukup dengan itu, Pas juga diuji dengan berbagai skandal Ketua Pembangkang, Dato’ Seri Anwar Ibrahim yang tidak jemu-jemu membuat salahlaku moral.
Dan dalam setiap keadaan, Pas tetap teguh berada di belakang Anwar sehingga sanggup menggunakan hujah jahiliah dengan menolak bukti berbentuk rakaman video.
Berdasarkan semua faktor tersebut, maka sokongan terhadap Pas semakin lama semakin nipis. Pas dicemuh oleh lawan serta tidak dihormati oleh kawan.
Justeru, apabila isu kalimah Allah sekali lagi menjadi hangat akhir-akhir ini, maka Pas yang baru tersedar dari mimpi telah mengambil keputusan U-Turn. Malah,
Pas turut kembali berdolak-dalih mengenai Negara Islam yang mana telah pun dipersetujui sebelum ini untuk digugurkan dari dasar parti itu.
Tindakan U-Turn, berdolak-dalih dan putar belit ini nampaknya tidak membantu, malah menyebabkan semakin ramai yang memalingkan muka dari Pas.
Ditambah dengan pendedahan mengenai kelemahan pentadbiran parti itu di Kedah dan selamanya, di Kelantan, maka Pas semakin terdesak untuk menghadapi pilihan raya.
Dalam pada itu, Pas juga turut dikutuk kerana tidak pernah bertanding kerusi yang cukup, yang mana tidak mungkin membolehkan mereka menjadi kuasa dominan di dalam Pakatan Rakyat (PR).
Mengambil kira semua faktor ini, maka di saat-saat pilihan raya hampir tiba, Pas tiba-tiba mengambil keputusan untuk berusaha habis-habisan memperbetulkan segala apa yang telah terlanjur dan tersilap.
Malangnya, Pas tidak melakukan ‘pembetulan’ itu dengan cara yang betul, iaitu mengakui secara terbuka kesilapan bekerjasama dengan DAP mahupun Anwar, tetapi memilih untuk melakukan secara taktik ‘gerila’, iaitu secara sembunyi-sembunyi.
Tanpa keluar dari PR, iaitu pakatan dengan parti kafir harbi dan parti penyokong LGBT, Pas berusaha untuk bertanding lebih banyak kerusi iaitu lebih 2/3 daripada 222 kerusi mengatasi kedua parti itu.
Pada tahun 2008, PKR telah bertanding di 97 kerusi Parlimen dan cuma menang 31 kerusi. Pas pula bertanding 66 kerusi dan menang 23, manakala DAP 47 dan menang lebih separuh iaitu 28 kerusi.
Kali ini, Pas ingin bertanding di 76 kerusi Parlimen bagi memastikan parti itu menjadi dominan di dalam PR, sekiranya mereka berjaya menjadi kerajaan nanti. Masalahnya,
Pas tidak berkuasa mutlak walaupun di negeri yang diterajui mereka seperti Kelantan. Isu salon, arak, judi di Kelantan menjadi bukti bahawa Pas akur kepada DAP juga.
Namun, melihat dari sikap Pas kebelakangan ini, terutama ‘golongan Ulama’, tidak keterlaluan jika dikatakan mereka nampaknya begitu serius untuk mengembalikan maruah parti itu di dalam PR.
Dari apa yang didengari, mereka sanggup mengangkat senjata memerangi DAP sekiranya PR menang dalam Pilihan Raya Umum Ke-13 (PRU13) dan DAP enggan mengikut rentak mereka.
Pada ketika itu mengikut sumber tersebut, PAS akan mengisytiharkan jihad menentang DAP, di mana tidak mustahil terdapat orang-orang Umno sendiri akan turut menyertainya.
Sebenarnya, tidak sukar kita membayangkan Pas mengangkat senjata menyerang DAP atau sesiapa saja kerana parti itu sememangnya dipenuhi dengan manusia-manusia yang mudah dipengaruhi emosi.
Jika tidak, kenapakah setiap kali demonstrasi, tenaga dari PASlah yang paling mudah didapati dan boleh dikerah sesuka hati untuk melakukan kerosakan sehingga membahayakan diri mereka sendiri?
Hakikatnya, Pas berakarkan ektremisme dan akar itu tidak pernah putus, atau Pas sudah tentu tidak lagi wujud hari ini.
Biarpun ia telah dijangkiti virus dan parasit, tetapi ia tidak bermakna yang ektremisme di dalam Pas yang mengidolakan pemerintahan ala Taliban itu, telah terhapus terus.
Malah, golongan syiah juga berkembang biak di dalam Pas sendiri yang diasaskan bekas pemimpin Umno yang gagal menbdapat jawatan dalam Umno.
Justeru, jika DAP dan PKR menyangka Pas boleh dipijak selama-lamanya, mereka silap, kerana Pas bukan kuda tunggangan atau anjing suruhan, tetapi syaitan.
Bukankah hanya syaitan yang layak berkawan dengan syaitan? Dan bukankah pemimpin Pas juga yang mengakui sanggup bersahabat dengan syaitan?
